dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
... de bocht gaat in, dat oude versje klinkt allang niet meer en het touwtje springen met een groep is zelden nog te zien. Ook de spinnen zelf lijken steeds zeldzamer worden, al is er bij mijn weten nog geen nationale spinnentelling die zulks kan bevestigen.
De rijpende bessen worden straks door de vogels opgehaald, de gevleugelde vruchten vliegen straks uit op de herfstwind, maar alles wat groter en steviger is - noten, eikels, kastanjes - moet eerst vallen. Pas dan worden ze door vogels, muizen en eekhoorns versleept en bereiken ze hun plek van bestemming. Straks. Nu maken ze zich klaar voor het grote moment, het moment dat ze rijp zijn. En valbereid. Natuurlijk zullen er paar zijn die dat niet halen, die door een ongeduldige eekhoorn worden gekaapt of losgerukt door een onverwachte windstoot.
De groene kikker, ja, die is bekend. Wat heet: het is de kikker die de hoofdrol speelt in kinderboeken en tekenfilms, de kikker die zich nooit ver van het water waagt en daar het liefst een beetje in blijft drijven met de ogen als periscoop boven het wateroppervlak. Het is de kikker van het kwaken, van de opgeblazen wangen en van dat zomerse avondconcert. Eigenlijk is er niet één, maar zijn er twee soorten groene kikkers, die echter zo moeilijk uit elkaar zijn te houden dat groene kikker een adequate verzamelnaam is.
Een klein kartonnen cadeau-doosje, "klavertje vier' staat erop en: 'brengt geluk'. Het doosje bevat een frommelig bolletje en twee blokjes substraat. In een potje doen en watergeven, meer is niet nodig! En inderdaad: in no time verschijnen de beloofde klavertje vier-blaadjes (foto 1). Hoewel, dat donkere hartje? Charmant, zeker, maar is dat wel iets voor een klaver? Nee, en dat is ook niet het enige: dit is geen klaver maar een klaverzuring. Wat trouwens een verwarrende naam is voor een plantje dat klaver noch zuring is.