Een kaartje uit Drenthe

Taal en teken uit het land van venen, vennen, heidevelden, bos en stilte, waar de wegen Westerhaar, Schapenmeer en De Vorrelvenen heten, het land van eiken, berken, lijsterbes, vogelkers, sporkehout en krentenboompjes, waar de wegen Bloemberg, Achterma, Voor de Broeken, Waterleuzen en Holtweg heten, het land van wijde akkers, mais, koeien, aardappelen, rieten daken en nieuwe loopstallen, waar de wegen Grondselweg, Keuterkamp, Boterveen en Raapakkers heten, het land van oude jeneverbessen, grafheuvels, zwerfkeien en leem, van hoog en droog en stromend laag, van hemelkijkers en herdenken.

Groeten uit Drenthe dus, waar op zonnige zondagen alleen fietsfiles zijn - rijen vreedzaam peddelende, doorgaans al wat oudere Drenten en gemêleerde bezoekers - en iedereen iedereen groet. Het land van doe maar gewoon dat ondertussen zijn hoge boerderijdaken met zonnecellen belegt, herten en lama's fokt, golfbanen uitrolt, Arnica's kweekt, de verste hoeken van het heelal onderzoekt, velden volzet met lelies, gladiolen en fresia's, galerie na galerie opent en zowat uitpuilt van de gastvrijheid op boerencampings, geïmproviseerde terrassen, landelijke ijsbars en centra voor buitenactiviteit.

Zeg niet dat er niets verandert in Drenthe; langs al die oude wegen worden ook nieuwe gezocht, tot nieuwe natuur toe. Maar veel blijft gelukkig wat het was. Want dat - wat het was - lijkt steeds aantrekkelijker te worden. Ook vernieuwing. Maar dan anders. Zo en nu alleen nog een postzegel ...