Eerste winter

Eerste winter (1) de jonge eikjes staan mannetje aan mannetje
Eerste winter (2) vorige herfst bracht al extreem veel eikels
Eerste winter (3) kiemende eikel in het voorjaar

Ook deze bij elkaar drommende baby-eikjes zullen hun weinige blaadjes binnenkort verliezen. Bijna onzichtbaar geworden gaan ze dan hun eerste winter in en zullen ze, hoe klein en kwetsbaar ze ook zijn, de elementen moeten weerstaan willen ze het voorjaar halen en verder kunnen groeien. Hoewel ik over het algemeen het beste voor heb met jong leven, kan ik in dit geval, bij het zien van de enorme aantallen potentiële woudreuzen, de gedachte niet onderdrukken dat het maar eens een strenge winter moest worden. Want deze jongelui staan, met nog duizenden andere, in mijn tuin. En daar is geen plaats voor zoveel eiken.
Ik had het al een beetje zien aankomen toen er vorig najaar een enorme hoeveelheid eikels in blozende gezondheid van de bomen viel (foto 2). Als die allemaal zouden uitlopen..... En jawel dat deden ze, dit voorjaar. Best een mooi gezicht hoor, hoe zo'n slanke roodgekleurde kiem uit de eikel spruit (foto 3) en de tweede en derde zijn ook nog wel mooi. Maar nummer vijftig is al gewoon, nummer tweehonderd irritant en nummer negenhonderd ronduit bedreigend. En er waren er nog veel meer voor ik begon ze er maar uit te trekken. Wat nog niet meevalt, want zonder dat dat opvalt is er al heel snel een sterke en diep in de grond verankerde wortel gegroeid.
Het is onbegonnen werk, de natuur zelf moet de rest maar doen. De eerste vorst aan de grond is gelukkig al geweest, een goed begin. Als dat doorzet en uiteindelijk de reeën zo hongerig worden dat ze knoppen en jonge takken beginnen te eten, kan het allemaal nog goed aflopen. Dan hoeft er de komende jaren alleen nog hier en daar een puber-eikje te worden verwijderd, wat eigenlijk altijd wel het geval is.