Flamboyant met herfstgevoel

Nog geen drie jaar oud is hij, de flamboyant in de tuin. En plotseling helemaal kaal. Hij staat naast de parkeerplaats, waar hij met breed uitstaande takken voor schaduw moest gaan zorgen en daar eigenlijk al aardig mee was begonnen. Want hij groeide als een speer en kreeg - inmiddels vier meter hoog - de gewenste zijtakken. Maar in oktober vertraagde de groei. Die nu dus geheel tot stilstand is gekomen, misschien wel definitief. Mijn flamboyant biedt de aanblik van een hertengewei (foto 1). Meent hij dat het herfst is, tijd voor rust?

Dat zou dan wel erg plaatselijk zijn, want verder is er geen enkele boom kaal, ook de andere flamboyants niet. OK, ze bloeien niet en - toegegeven - ze zien er gemiddeld ook niet al te florissant uit, maar zo kaal als mijn flamboyant is er geen! Is hij dan toch dood misschien? In de bloei van zijn jeugd door een onbekende ziekte geveld? Ik hoop het niet en ervaringsdeskundigen helpen me hopen. Geruststellend melden ze dat een flamboyant - flamboyan zeggen ze op Bonaire - dit gedrag wel vaker vertoont. Gelukkig, zo kan ik de hoop op een nieuwe groeiexplosie levend houden en blijven uitzien naar de prachtige bloemen, massaal - als een kleurige vracht - over de takken gedrapeerd (foto's 2 en 3).

Maar nu even niet dus, de flamboyants houden rust. Diepe rust, waar het die van mij betreft.

Tags: