Flamingo-Carnaval

Bonaire is 'Flamingo Island' én het is er carnaval. Levert dat samen iets op? Dat staat te bezien. Het carnaval, feest van 'het afzien van vlees', voorziet in de eerste plaats - zolang het nog kan - rijkelijk in ... vlees: volslanke mannen die muziek en subtiele heupbewegingen maken en beperkt maar feestelijk geklede dames die lachen, zingen en vooral dansen. De parade trekt voorbij, de ene helft van de mensen trekt langs de andere helft, de opzwepende muziek laat alle organen trillen; glitters en felle kleuren doen een aanslag op het oog. De mensen aan de kant mengen zich tijdelijk met de dansgroepen, alsof ze erop geoefend hebben. En bij elke groep rijdt een drankwagen mee om de dansers en muzikanten in de hete zon van water te voorzien, maar vooral ook van meer spirituele vloeistoffen.
Het hele eiland glimlacht vandaag. De stoet kaatst tropische zon naar iedereen die klaarstaat om zich te laten beschijnen. Of klaarzit, zoals de grote groep bejaarden en rolstoelers onder hun kingsize party-tent, met oranje doppen in de oren en een drankje in de hand, wachtend op de dingen die komen gaan.

En de flamingo's, komen die nog langs? Jawel, aan het eind van de stoet, last but not least, trekt een complete kolonie voorbij. Onder de bezielende leiding van uit de kluiten gewassen flamingo-vrouwtjes wiegen ze door de lucht of trekkebenen door imaginair water (foto's 1 en 2). Op zo'n moment heeft niemand behoefte aan de echte. Dat komt goed uit want die houden zich verre van dit feestgedruis, verzamelen zich in de zoutpannen in het zuiden of in het Gotomeer en bij Slagbaai (foto 3) in het noorden.