Ardennen, land van de Ourthe. Met Dinant, Namen en Luik langs de Maas in het westen en Verviers, Bastogne en Arlon langs de grens met Duitsland en Luxemburg in het oosten. Stadse wachters om de beboste heuvels, burchten, oude stadjes, gehuchten, stromend water, stenen oevers en relatieve rust. Zuid-Limburg, maar dan wat verder weg en vooral: met méér van alles. Meer en hogere heuvels, meer riviertjes, meer bos en bosplanten, meer jacht, meer natuurstenen muren en muurflora, meer kastelen en ruïnes. En meer bier, in soorten en hoeveelheid.
Alles groeit en bloeit. Kijk hoe de Koningskaars (Verbascum thapsis, foto 3) op de hoge ruïne van La Roche zich probeert te meten met de kerktoren in het Ourthe-dal en hoe de bescheiden Boswederik (Lysimachia nemorum, foto 2) met de macht van het getal de bospaden kleurt. Maar de bier-cultuur is wel de meest opvallende bloeier in dit land waar donkere sparrenbossen nog niet door het natuurbeheer in de ban zijn gedaan en waar de jacht nog openlijk wordt beleden, niet in de laatste plaats in st-Hubert, naar eigen zeggen de 'Europese hoofdstad van de jacht'.
Temidden van alle pais en vree van nu, zou je bijna vergeten dat dit gebied óók het toneel van een verschrikkelijke veldslag is geweest: het Ardennen-offensief in de laatste winter van de Tweede Wereldoorlog. In december 1944, dus na het landen en oprukken van de geallieerde troepen tot in Zuid-Nederland, wilde Hitler het tij keren door middel van een groot en onverwacht offensief. Dat werd meteen ook het laatste Duitse offensief, want na een lange maand en 80.000 slachtoffers aan beide zijden, werd het Duitse leger teruggedrongen, een zwaar beschadigd land achterlatend.
In de winter heeft het gebied nog steeds iets sombers, met dat donkere naaldhout, die grijze stenen en druipnatte hellingen. Maar dan is er altijd nog bier: dat vele en oneindig gevarieerde bier...
