Herfstmelange

In het herfstgeweld van kleurende en vallende bladeren moet je soms wat beter kijken, maar dan zijn er meer dan genoeg stilleventjes te bewonderen. In de zomer valt de Parelamaniet over het algemeen wat meer op, omdat hij als een van de eerste en grootste paddenstoelen de kop op steekt, maar ook nu is dit oude exemplaar nog een verschijning. De beparelde hoed is recht getrokken zodat de 'plaatjes' aan de onderkant goed te zien zijn. Onder de hoed is nog slechts een restant te zien van de manchet om de steel. Oud maar trots, zoiets.
Minder indrukwekkend per exemplaar, maar bijzonder in hun gezamenlijkheid is de heksenkring in dit gazon (foto 2). De maaimachine heeft de oude, grotere paddenstoelen weggemaaid, maar daardoor is de kring waar ze stonden - en waar het gras ontbreekt - des te beter zichtbaar geworden. En de natuur is veerkrachtig: er groeien alweer kleine paddenstoeltjes uit het ondergrondse mycelium dat gewoon is blijven zitten. Ooit begon dat in het middelpunt van deze cirkel en van daaruit groeien de myceliumdraden steeds verder naar buiten terwijl ze aan de binnenkant afsterven.
En om de herfstmelange te completeren tenslotte nog een kleine kers op de taart: deze miniatuur-ananas (foto 3). Van eiken zijn we wat gallen betreft wel wat gewend: ballen en bollen van uiteenlopende kleuren en formaten, tot een soort aardappeltjes aan toe. Allemaal behuizingen op maat voor jonge galwespen en galvliegen. Zo ook deze ananasgal, die misschien nog wel meer op een bloemknop dan een ananas lijkt.