Toch nog pinksterbloemen

De pinksterbloemen bloeiden al met pasen. Nu het tijd is, is er sprake van een ernstig pinksterbloementekort. Van structurele aard. Tijd dus voor het kiezen van de nieuwe pinksterbloem. De eisen? Kleurig zijn, talrijk en dichtbij. Drie kandidaten hebben zich gemeld: de boterbloem, de margriet en de rode klaver. Stuk voor stuk kleurige kanshebbers die ons vanuit elke berm toelachen. Helaas zonder geestverruimende eigenschappen, maar ook de oude pinksterbloem leverde wat dat betreft geen bijdrage aan het feest van de geest. Je kunt niet alles hebben.

Ik stel de kandidaten even voor:

De boterbloem is de scherpe boterbloem: rijziger en (nog) algemener dan de kruipende, die vochtiger plekken opzoekt. Kan hele velden geel kleuren en is in dat opzicht de opvolger van de paardenbloem. Heet 'scherp' vanwege de smaak: grazers laten hem het liefst staan.
De margriet ziet eruit als eenuit de hand gelopen madeliefje. Inderdaad is ook de margriet een onderdeel van de grote composieten-familie, maar stamt daarbinnen wel van een ander geslacht. Favoriete plukbloem, die net iets beter blijft dan de concurrerende boterbloem.
De rode klaver heeft van de klavers de opvallendste kleur en de grootste bloemhoofdjes. Het is een vlinderbloem, zoals lupine, lathyrus en brem, maar ook de gele en blauwe regen. Favoriet van de hommels.

De verkiezing van de nieuwe pinksterbloem heeft het niet gehaald bij RTL en SBS. Zelfs niet bij de publieke omroep. Dus geen format, geen vakjury, geen rondes, geen publiek, geen telefoonlijnen, sms-codes en bekende presentatoren. De kandidaten zitten ook niet op facebook en twitter. Ze kunnen niet zingen, dansen of op hun hoofd staan. Stille types zijn het. Maar mooi. Even mooi. En even geschikt als nieuwe pinksterbloem: die titel moeten ze voorlopig maar delen.

Tags: