De rijpende bessen worden straks door de vogels opgehaald, de gevleugelde vruchten vliegen straks uit op de herfstwind, maar alles wat groter en steviger is - noten, eikels, kastanjes - moet eerst vallen. Pas dan worden ze door vogels, muizen en eekhoorns versleept en bereiken ze hun plek van bestemming. Straks. Nu maken ze zich klaar voor het grote moment, het moment dat ze rijp zijn. En valbereid. Natuurlijk zullen er paar zijn die dat niet halen, die door een ongeduldige eekhoorn worden gekaapt of losgerukt door een onverwachte windstoot. Maat de rest hangt gelukzalig te wachten, niet wetend dat de meeste van hen zich moeten opofferen voor een bevoorrechte minderheid die aan de eetlust van het gedierte weet te ontspringen en uitgroeit tot een nieuwe boom of struik. Om later zelf vrucht te dragen. Later. Nu zijn alle rijpende hazelnoten (foto 1), eikels (foto 2) en kastanjes (foto 3) nog gelijk, nu glimmen en pronken ze onbevangen en naar hartenlust, nu hebben ze allemaal nog de kans te overleven en hun dynastie voort te zetten. Het is ze gegund.
