Vrijdagavond op Bonaire

Zodra de zon ondergaat, transformeert de kade langs de baai van Kralendijk op vrijdag tot het levendigste stukje van deze aarde. Als een bloem die opengaat veranderen slaperige huisjes en stoffige veldjes in bruisende ontmoetingsplekken, lawaaiige bars en overvolle eetgelegenheden. Iedereen is buiten en wie zich niet heeft geposteerd onder slingers gekleurde lichtjes, rond tafels van kabelkatrollen, op gekleurde bankjes en geïmproviseerde stoeltjes, bij rokende barbeques en lokale muziekgroepen die dit massale happy hour begeleiden, rijdt er in zijn auto langs.

Dat is het meest bijzondere aspect van dit natuurverschijnsel: de ononderbroken rij auto's die op de eenrichtingsweg langs zee het begrip 'langzaam rijdend verkeer' van een nieuwe dimensie voorzien. Volgepakt met complete gezinnen - baby's geen bezwaar - en de eigen muziek op oorlogssterkte, kruipt de ene helft van de bevolking stapvoets langs de staande, zittende of lopende andere helft. De inzittenden, die ruim zijn voorzien van flesjes bier, plastic cups met rum en etenswaren in servetjes, folie of piepschuimdozen, roepen en zwaaien naar bekenden en staan even stil - en daarmee iedereen - als iemand uitgebreider moet worden gegroet. En soms dan maar even parkeren op het smalle troittoir, zodat het wandelverkeer ook eens tot stilstand komt. Een bankje, een drankje, nog een 'embrasa' en verder maar weer. 
Eén passage, hoe lang die ook duurde, is natuurlijk niet genoeg. Dus snel over een binnenweg terug en dan gewoon weer van voren af aan beginnen. Het is per slot nog lang geen zaterdag.