Winterberg

Half december en de inkt van het klimaat-akkoord moet nu wel droog zijn: de wereld is gewaarschuwd. Maar in Nederland blijft het halsstarrig herfst. Dan maar naar Winterberg, de dichtsbijzijnde plaats waar het al winter zou kunnen zijn. Maar de verlaten skiliften - de stoeltjes staan er gewoon nog naast - en de gesloten hütten doen niet eens hun best om het erop te laten lijken. Er dwalen wandelaars door de druipende natuur, op zoek naar hoopvolle tekenen. In het dorp houden de kerstlichtjes en dampende etenswaren in houten hutjes op het plein de moed erin.

De laatste bladeren aan bomen en struiken lijken zich te hebben bedacht en weigeren te vallen en er hangen nog bessen, rozebottels en appels, bomen vol. Misschien moeten we de winter maar als verloren beschouwen, dit jaar. Het is ook eigenlijk veel gemakkelijker om in het voorjaar te geloven, want daar zijn wel de eerste tekenen van te zien. Maar nee, er is nog hoop, want de essentie van de hoop is nu eenmaal dat die niet verdwijnt voordat de aller-aller-laatste kans verkeken is. En zo ver is het nog lang niet. 
Goed we schrijven 17 december, het was 16,6 graden in Wijk aan Zee vandaag. En toch zeg ik: hup winter, je kunt het, laat het zien. Januari is ook goed. OK, februari. Maart dan? Begin april?