Zonsopgang in Nawati

Nawati, net iets boven het vakke deel van Bonaire uitgetild. Vanaf hier strekt de mondi - met lage bomen en hoge zuilcactussen - zich uit tot aan zee, overdag als een smalle strook aan de westelijke horizon te zien. Nu zijn er slechts de lantaarns langs de kustweg en de lichten van een groot schip op zee. Het is nog donker, stil. Zelfs de honden zwijgen. De schorpioen is ondergegaan. en in de zachte wind, koel nog, sluipt de dag naderbij. Achter het huis verkleurt de hemel en met roze vingers die tot ver over het huis reiken, kondigt de zon zijn komst aan.

Uit de begroeiing klinkt het klaag-oe van onzichtbare kleine duiven en af en toe mengt zich daar de melancholieke roep van de eveneens nog verscholen oranje troepiaal doorheen. Gewone duiven - dat zijn hier naaktoog-duiven - komen in groepjes over, hun zwemmende vleugelslag soms even onderbrekend zodat hun vlucht een golvende beweging krijgt. Een aantal pauzeert op de rondom beschikbare telefoondraden (zie foto), om daarna hun weg te vervolgen: geluidloos, zonder het vleugelgeflapper van hun nederlandse verwanten.

Intussen scharrelen er gele zangertjes en suikerdiefjes door de struiken in de nog halfduistere tuin. Een chuchubi landt op het hek en oefent alvast wat trillers voor zijn eerste concert. Straks zullen zij zich op de porch wagen en van zich laten horen. De troepialen zoeken nu ook een telefoondraad op, zodat zij straks hun met felle kleuren kunnen pronken in het eerste zonlicht. De kleine donkergrijze wolken die door de lichtgrijze lucht over het huis heen naar zee drijven worden wit, de lucht blauw. De zon komt eindelijk boven de huizen uit en bestrijkt in één keer alle cactussen en boomtoppen tussen mijn porch en de zee. De kleine olietank aan het water staat wellustig te glanzen.

Daar komen de lora's, net als de duiven altijd in kleine groepjes en uit het rustige, heuvelachtige noordwesten. Hun groen, geel en rood vlamt in de lage zon als ze krassend overvliegen. Dan volgen ook de groen-en-gele parkieten. Zij lijken minder haast te hebben en blijven - onder luid gekrijs - in deze of gene boomtop of cactus hangen.

De wind trekt aan, een nieuwe dag is begonnen.

Tags: