Zweefvliegende kolibries

Ze komen vlakbij, scheren langs je hoofd en laten vrrr-geluidjes achter bij hun snelle zwenkingen van bloem naar bloem. Zeer aanwezig. Maar als kwikzilver vloeien ze uit de cameralens. Bij toeval gevangen, zijn ze bewogen. Want ze bewegen: één en al beweging zijn ze, de bedrijvige kolibries. Gaan met hun lange snavel langs de volle nectarschappen, buitelen met zijn tweeën als vliegende puppies tot hoog in de lucht en jagen soms ook meedogenloos achter elkaar aan. En dan is er toch even rust: op een beschutte tak of in een maas van het hek.

Er vliegen twee soorten kolibries op Bonaire: de kleine rood-zwarte kolibrie die een hanekammetje opzet (foto 3) als hij eindelijk ergens gaat zitten en de nog kleinere groene kolibrie die met zijn 8 cm - van snavelpunt tot staart - één van de allerkleinste van de ca. 300 soorten kolibries is. Die leven allemaal op het Amerikaanse continent en met name in Zuid-Amerika. De kleuren van de kolibrie zijn zogenoemde weerschijnkleuren en daarom pas goed te zien als de zon er op een bepaalde manier op schijnt. Ze lichten dan plotseling even op in vreemde metallic-kleuren. Beide soorten maken als nest een klein rond kommetje van niet meer dan 3 cm in omtrek.
De bijgevoegde foto's zijn alle van de rood-zwarte kolibrie, Dórnasol in het Papiamentu. De groene heet Blenchi.

Kolibries hangen als hommels voor de bloem van hun keuze, maar dan stiller. Zo stil als een zweefvlieg. Of zo men wil een Harrier-straaljager. Maar dan natuurlijk niet wat betreft het geluid, alleen net zo stilstaand in de lucht. Het liefst kiezen ze bloemen die zó diep zijn dat hun insectachtige concurrenten niet bij de nectar kunnen. Hun lange dunne snavel komt meteen al een heel eind en dan is er ook nog een draad-dunne tong waarmee ze tot op de bodem van de smalste en diepste bloemkronen reiken.
En dan 'vrrrr' met een snelle zwenk naar een volgende bloem, stilstaan, zweven, zuigen ...

Tags: