De dag is dompig
En drukkend zwoel:
Het water ritselt,
Zo fris, zo koel.
Hoe lokt de stilte
Van 't blauwend diep!
O! wie daar onder
In vrede sliep!
De golfjes wenken
Met zoet geklots,
Om neeer te glijen
Van 't oevermos.
Wel blaakt daarboven
De zonnepracht:
Maar 't licht beneden
Is blank, is zacht!
Hoe lokt de hoogte
De fiere geest,
Die in de starren
Oraaklen leest!
Hoe lokt de diepte
De ziel die dorst,
Te lang benepen
In de enge borst!
Ze is veel de kennis;
Maar meer de Rust,
Die al de rimpels
Van 't voorhoofd kust!
Wanneer ons duizelt
In hoger sfeer,
Dan trekt al zachtkens
De diepet ons neer...
Hoe glanst het golfje!
Hoe danst de stroom!
Droomde ik daaronder
Een vrededroom!
Thema:
