Hakkelende zin
begin
van steeds opnieuw begin
van zonder einde van
wat steken blijft, niet vloeiend kan
nooit zonder schuren uit te spreken
vol met rotspunt, rafel, gat
messcherp het oude schip
dat door mijn oog vaart, de geluiden
uit het ruim, het ziek, de zon
de ruggen, land, het zout
in de passaat, zo ver
van alles daargelaten
zingen
tegen de hiaten
op de melodie van thuis
de tijd trotseert de zee
neemt Kompa Nanzi
als verstekeling mee
begin
van steeds opnieuw begin
verhaal dat vaste wal zoekt
steeds een beetje vindt.
Met een nieuwe blog 'Zilte schatten' en het eerdere 'Zout'*), moet ook een zwart hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis worden opgeslagen: slavenhandel en slavernij. Een Nederlandse uitvinding van ruim vierhonderd jaar geleden, de slavenhandel. Leidde tot grootschalige en langdurige gedwongen tewerkstelling van Afrikaanse slaven in de Nieuwe Wereld. De West-Indische Compagnie zette een klein deel van hen in voor eigen gebruik, zoals op Bonaire. Daar legden ze de zoutpannen aan en hakten ze - na het opdrogen van het zeewater - het grove zout van de bodem. Hard werk onder de brandende zon en ver van huis. Ze zongen, zongen zoals ze dat hadden geleerd en vertelden elkaar de oude verhalen van de spin Kompa Nanzi. Nog steeds. En ook de rest van dat harde verleden wordt nog gevoeld: de slavernij die in 1863 officieel werd afgeschaft.
Uit: '12 Graden Noorderbreedte' (2011)
*) 29-3-2012; zie onder de Tab 'Bonaire'
