Grondpatroon

Gevangen in een vierkant
liggen wij
de tijd te weerstaan.
Wie schrijft, die blijft
maar dat gaat hier gebukt
onder eindeloos komen en gaan
van boodschappentassen, regen, sneeuw
gevallen blad en dure schoenen, modderklompen
hondenpoten, maxi-cosi-scootmobiels en
fietsen aan de hand
de stilte
die er op ons valt
slechts onderbroken door een late wandelaar
een opgewaaide krant.
Onder dagelijks doorgaan
liggen wij
tot silhouet geplet
voor bakkers, slager, visboer of
- met wat geluk -
voor een boekhandel gezet
in moeder aarde
te beginnen oppervlakkig zand,
nu voorbestemd en onverbrekelijk
in verband gebracht
met oorsprong en met einde
de groten reeds verscheiden, maar
hun plaats is hier bepaald,
de rest uit hun Oegstgeester huis gehaald:
naar buiten, onder de mensen!
Onder hun voet gelopen
liggen wij
en onder ons
geen boulevard met gouden sterren, Hall of Fame
maar ingehouden als het hoort:
een stoep, een straat, een half woord
in standaardmaat - een frame
van dertig bij dertig
dáárin leven wij voor altijd voort;
teruggebracht
tot één gestolde regel
liggen wij
- met liefde -
in een tegel.

Home button