Licht en schaduwen schakeren
zonder wit en zwart
en hard verweer
bewegen in de wind
en om de zon
een spel van zijn - of niet
en van daartussen
schaduwleven
palmen worden indiaan met veren
oleanders wuivend riet
de flamboyant een stille vijver
zeedruif baart een rups en die
katoenboom zou liefst altijd
vlinder blíjven,
de agave is zichzelf
zijn punten scherp, zijn houding fel
ziet toe op schaduw-ezels
en het einde aan dit spel.
Een eiland van zon is ook een eiland van schaduwen: schaduwen die bewegen in de wind en meebewegen met de zon terwijl die zijn hemelboog beklimt en weer afdaalt. Bijzondere en soms ook onverwachte vormen op het witte koraalgrind of de grijze rots. Ik zou er eingelijk een plaatje bij moeten doen, zoals ik deed in de bundel waarin dit gedicht in 2011 werd gepubliceerd: '12 Graden Noorderbreedte, gedichten over Bonaire'.
Zie ook onder 'Publicaties'.
