Nee, hij is nog niet te horen, maar nu wel goed te zien: de bloeiende Grote Ratelaar. In vochtig grasland, langs wegen en sloten en in duinvalleien om precies te zijn. Het is een éénjarige plant uit de helmkruid-familie, dus verwant aan onder meer vingerhoedskruid, leeuwenbek en ereprijs. En helmkuid natuurlijk. Maar anders dan deze familieleden, is het een half-parasiet die met zijn zuigwortels het wortelgestel van grasplanten aftapt en zich zo van water en mineralen voorziet. Op plekken waar Ratelaars - er is ook een Kleine Ratelaar - voet aan de grond, of beter: aan de graswortels hebben gekregen, is het gras meestal niet erg hoog. En de Ratelaar dus goed te zien. Bladgroen heeft de Ratelaar wel, dus zonne-energie vastleggen kan hij zelf.
Pas als de Ratelaar uitgebloeid raakt en de zaden rijpen, kun je die in hun bruine, verdrogende omhulsels horen rammelen. Maar daar is dan nog wel wat hulp bij nodig: van de wind, of handmatig...
