In het vroege voorjaar valt hij een poosje op, met zijn kleine witte bloempjes langs de snelweg en in het park als er nog geen blad te zien is. Daarna is hij een zomer lang onzichtbaar. Maar nu, met zijn blauwe pruimpjes, speelt hij zich weer behoorlijk in de kijker: de Sleedoorn, Prunus spinosa. Aan dat 'Prunus' hoor je de verwantschap met de pruim en het 'spinosa' duidt overduidelijk op de doorns die de sleedoorn draagt.
En daar staat hij dan: een klein boompje volgeladen met wilde pruimpjes die overigens pas eetbaar zijn als de vorst er overheen is gegaan. En dan nog zijn ze nogal wrang. Maar liefhebbers maken er jam van. Of drank, want ook slivowitsj is een mogelijkheid. In dat woord is het slee van sleedoorn te herkennen: een oud woord voor pruim dat kennelijk ook in Slavische talen ongeveer hetzelfde is.
