gedachten in een duinpan

Zomers duin

Nu wil ik niets zijn dan een kleine stem,
Heel needrig sprekend van de mooie
                                                 dingen,
Die me op de klare zonnedag omringen,
In 't warmzacht duindal, waar de gele brem
Zo gul haar gouden bloemenrei laat zingen.
Gegroet, bruin bijtje! - riep-je, bloemen,
                                                   hem? - 
Gons zacht, dat je haar zang niet overstem
Door 't zwartgetoon van je gonsjubelingen.
Heel stil de lucht die 't duinrijk stil omsluit;

Abonneren op RSS - gedachten in een duinpan

Home button