Zachte stilte
Zachte wereld zonder hoeken
harde echtheid toegedekt
verdoofd onder een mantel
van gevallen liefde, deken
die gedachten dempt
ze opneemt. Tot het stil is
ook van binnen
cirkels zijn doorbroken.
Dan verwonderd herbeleven
lichtheid en weer klein
op lucht te lopen, bijna zweven
in dat wit geborgen zijn.
Voor even maar
heel even.
Verse sneeuw dóet iets met de wereld, betovert, maakt alles - zelfs de hardste kanten - mooi en zacht. Als je er doorheen loopt, en zelfs als je er alleen maar naar kijkt, worden giftige gedachten geabsobeerd en even later álle gedachten stilgelegd. Stil, dat is het. En dan rest slechts ongecompliceerd kind zijn, 'voor even maar, heel even'.
Uit: Het vijfde seizoen (2007)
Geplaatst op 17 januari 2013
