dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De koeien staan allang weer op stal, dat wil zeggen: de melk en vlees producerende meerderheid die zo'n grote druk uitoefent op ons land, op de bodem, het water en de lucht. Die koeien. En binnen produceren zij rustig door, onwetend van wat zij aanrichten.
Zowel Dirk als Conall zijn het land uit gewaaid en over drie weken zullen de dagen weer langer worden. Tot zover het goede nieuws. Maar voorlopig zijn de dagen nog kort, is het licht flets of vaker grauw. En soms, als de wolken vervloeien tot een donkergrijze deken, is er bijna helemaal geen licht. Zonnepanelen worden er niet voor wakker.
Toen ik in mijn wijkje kwam wonen, werd er nog Sint Maarten gevierd. Maar die vrij ingetogen Nederlandse traditie - met de lampionnen, de kaarsjes en het aloude lied - is ingeruild voor het van oorsprong Iers-Angelsaksische Halloween dat meer tot de verbeelding spreekt. In elk geval is er meer te verbeelden. De nadering van Halloween is in het straatbeeld dan ook niet te missen. De skeletten en geschminkte doodshoofden herinneren eraan dat Halloween, de avond voor Allerheiligen, alles te maken heeft met de dood en de doden. Maar daar is het niet bij gebleven.
Dat de hopplant zich in een toenemende belangstelling mag verheugen had ik al wel begrepen. De vele nieuwe IPA bieren vragen immers om veel hop. En ook om steeds meer variëteiten van de hop die zorgen voor de verschillen in smaak en bitterheid. Maar dat ik de hop als heg zou tegenkomen had ik niet verwacht. Toch rees daar langs het pad die wirwar-muur op, volgehangen met typerende hopbellen (foto 1), als sparappels in een sparrenboom. En inderdaad blijkt de hop als tuinplant te koop, de wilde klimmer die - als hij aanslaat - de neiging heeft alles tot meters hoog te overgroeien.