Bij tuinplanten en snijbloemen zijn we er wel gewend dat daarvan allerlei kleurvarianten bestaan, dat wil zeggen: zijn ontwikkeld. Mensenwerk. Dat dergelijke kleurvarianten ook in de natuur voorkomen is minder bekend, niet in de laatste plaats omdat het een vrij zeldzaam verschijnsel is. En bijna altijd gaat het dan om witte varianten van normaliter roodachtige of gele bloemen. Zo trof ik ergens in het Groene Hart niet ver van Leiderdorp een gele lis met witte bloemen aan (foto 1), te midden van een overdaad aan gele exemplaren. Volledig wit waren die bloemen overigens niet, dus albino kun je ze niet noemen, en ook de bladeren waren gewoon groen. Gelukkig maar, want zonder bladgroen kan een plant niet leven. Ook de bloemen van de witbloemige Koningskaars (foto 2), die ik langs de weg van Oegstgeest naar Leiden broederlijk naast gewone gele Koningskaars zag staan, waren met hun gele stamper en meeldraden niet volkomen wit. En dat geldt evenzeer voor de witte klaproos die vanuit een onkruidveldje bij de sportschool naar me zwaaide. Immers, in het hart van de bloem zijn - net als bij de Koningskaars - gele meeldraden te zien rond een gezwollen groen-met-gele stamper waarin de vorm van het zaaddoosje al valt te herkennen.
