Terwijl onze eigen, wilde kardinaalsmuts hier een tamelijk onzichtbaar leven leidt - behalve in de herfst, als zijn blaadjes vallen en de roze kardinaalsmutsen zichtbaar worden - is zijn verwant uit Oost-Azië in parken en tuinen aan een opvallende opmars bezig. Dat opvallen is niet alleen het gevolg van zijn toenemende aanwezigheid, maar komt ook door de glimmende bladeren die in de winter blijven zitten en bovendien meerkleurig zijn (foto 1). Het is een mutatie die kwekers hebben opgepikt. Elk blad bestaat voor een deel uit cellen die geen bladgroen kunnen aanmaken, een deel dat bijgevolg de kleur krijgt van de resterende pigmenten, gelig in dit geval. Deze afwijking komt bij allerlei planten en struiken voor en bij sommige is hij stabiel, zodat elk blad een vast tweekleurig patroon vertoont. Maar bij andere laat de stabiliteit te wensen over, zoals bij deze Japanse kardinaalsmuts. Dan ontwikkelt zich soms een zijtak zonder gemuteerde cellen, een tak waaraan dus alleen maar homogeen groene bladeren tot ontwikkeling komen (foto 2). Of de gemuteerde cellen verdringen de oorspronkelijke helemaal, met als gevolg dat er bladeren zonder enig bladgroen verschijnen (foto 3).
