Echte Alpenbloemen

Echte Alpenbloemen (1) de Alpenanemoon (Pulsatilla alpina)
Echte Alpenbloemen (2) het Alpenroosje (Rhododendron ferrugineum)
Echte Alpenbloemen (3) het Alpenklokje (Soldanella alpina)

Tot 1500 meter hoogte, en eigenlijk nog wel hoger, zijn de Alpenbloemen nog verrassend Nederlands: Rode en Witte klaver, Ooievaarsbekken, Duizendblad, Duifkruid, Blaassilene, Brunel, Ogentroost, Orchis en Centaurie. Om maar eens een greep in de bloemenzee te doen. Het on-Nederlandse is dat ze met kwistige hand zijn uitgestrooid langs de paden, de overdaad in de bergweiden: Thijm, Rapunzel, Ratelaar, Knautia en Ereprijs. De geur. Pas boven de 2000 meter, en liefst wat meer nog, komen de echte Alpenbloemen tevoorschijn. On-Nederlands, hoewel ze toch ook altijd lijken op iets wat wij ook hebben. Maar dan anders.

De verleiding is natuurlijk groot om dan met zo'n grote, hardblauwe Gentiaan te beginnen, maar Kochs gentiaan siert al een Fotoblog. Ook de lichtgele Gestippelde gentiaan, de hardgele Trollius, de Rode bosbes hebben de topdrie niet gehaald: die ereplaatsen zijn gereserveerd voor het drietal dat ook in de naam op het epitheton 'Alpen' kan bogen: de Alpenanemoon, het Alpenroosje en het Alpenklokje.

De Alpenanemoon (Pulsatilla alpina) is duidelijk familie van onze blauwe en witte tuinanemonen, maar ook van onze wilde Bosanemoon. De zachtgele bloemen - er zijn ook varianten met witte of dieper gele - zijn groot en alleenstaand. Ze staan op hoge stengels in het relatief zachte zomerweer, maar de bladrozetten liggen - zoals alles - tegen de berg gedrukt.
Het Alpenroosje (Rhododendron ferrugineum) is een klein uitgevallen Rhododendron, niet zo gek gezien de omstandigheden waarin hij moet overleven. Slechts enkele tientallen centimenters hoog staat hij tegen en tussen de rotsen gedrukt, met gekromde blaadjes die het continu koud lijken te hebben, hun onderkant roestbruin (vandaar ferrugineum). De aantallen waarmee hij de hellingen bezet en zijn vele roodpurperen bloemen maken zijn gebukte voorkomen meer dan goed.
Het Alpenklokje (Soldanella alpina) is geen klokje, dat wil zeggen: geen Campanula, dus niet direct verwant aan onze eigen klokjes. De fragiele bloempjes, ook wel Alpenkwastjesbloem genoemd, staan vaak in grote groepen en worden omhoog gehouden door roze steeltjes van niet veel meer - en vaak minder - dan tien centimeter. De plat tegen de berg gedrukte blaadjes zijn diepgroen, klein en rond.