Gras, meer grrras!!

Ik had gewaarschuwd: er is meer. Zoveel méér gras dan het voetbalgras dat Spanje naar de titel droeg, meer dan het heilige Wimbledongras dat Nadal vroegtijdig terug naar Spanje stuurde, meer dan het Finse EK-atletiekgras waar kogels en speren zo vreedzaam in landen. Meer dan speelgazons, ravotveldjes, adellijke biljartlakens en ligweides in het Vondelpark. En meer dan de Aires op weg naar zonnige vakantieoorden. Gras dat wél mag groeien, bloeien zelfs, en dan - heeh! - veel vormenrijker blijkt dan die groene mat-aan-de-meter. 

Het zijn vage, verwarrende, variabele, eigenlijk in alle opzichten irritante, want moeilijk te doorgronden en te herkennen schepselen, de grassen. Grrr-assen. Maar gelukkig zijn er ook hele duidelijke soorten - bijzonder, mooi zelfs, als je wat beter kijkt - die gewoon 'om de hoek' staan. In 'Grrras' (7 juni 2012) passeerden al straatgras, reukgras en vossenstaart de revue. Nu volgt een tweede drietal.

Eerst maar eens dat belangrijke gras waarop veel van de bejubelde sporten worden gespeeld, waarop wordt gepicknickt, gezond en gevrijd, waarop kinderen en honden worden uitgelaten en waarin koeien en schapen rondlopen: engels raaigras (foto 1). Dat werd al rond 1600 speciaal gekweekt, in Engeland, en vandaaruit geëxporteerd naar het vasteland. Onder de naam engels raaigras. En hoewel Nederland de kwekersrol van Engeland heeft overgenomen, heet het nog steeds zo. Diepgroen, glanzend blad en lange bloeistengels die licht krommen en afwisselend links-rechts kleine bloempakketjes dragen. Sterk dus en overal te zien in veldjes, perken, bermen en randen die door de maaier zijn ontzien.

Dan het kruipertje (foto 2), een gerst-lookalike die veel langs straten en wegen staat, zanderig, droog. Bijna overal. Daadwerkelijk een naaste verwant van de gerst - ook een gras - en soms muizengerst genoemd. Grasgroen, maar na verloop van tijd strokleurig verdrogend. Net als echte granen. Maar vooral bekend van het goochelen voor beginners waaraan het ook zijn naam ontleend: een geplukt aartje beweegt moeiteloos mouwen in en uit.
Tot slot de maïs (foto 3), net als tarwe, gerst, rogge, haver en ook rijst een grassoort. Wel een grote, alleen suikkerriet en bamboe zijn nog grotere grassen. En net als de andere reuzen komt ook de maïs van ver: uit Midden-Amerika. De nu nog bescheiden planten zullen na de zomer meer dan manshoge muren vormen, om daarna een winter lang de veestapel te voeden (zie ook: 'Groene muren geslecht' 15-11-2011). De maïs kent zijn verantwoordelijkheid.