Bij de overgang van mei naar juni is het bijna onmogelijk om niet te denken aan akeleien, vingerhoedskruiden en vlierstruiken. Want die zijn met vele en hun bloei is kleurrijk en opvallend. Toch is dit óók de tijd dat veel grassen gaan bloeien, maar ja, dat is nu eenmaal een stuk minder opvallend. Overigens moet het helmgras (foto 1) nog aan zijn bloei beginnen. Echter, ook zonder te bloeien is hij al de moeite van het bekijken waard: het grijsgroene blad wuift ons overal langs de Noordzeekust toe, terwijl onzichtbare, meterslange wortels het zand proberen vast te houden. In het midden van de foto is te zien hoe oudere zandlagen met plantaardige hulp wind en water nog weten te trotseren.
Het Engels raaigras (foto 2) is zonder twijfel het meest voorkomende gras hier te lande en monopoliseert weilanden en voetbalvelden. Maar bloeien ho maar, ra-ra... Om toch iets van die bloei te zien, zul je een exemplaar in de berm moeten zoeken. Als de compacte aartjes aan de lange bloeistengels openvouwen, komen de stampers aan de basis tevoorschijn, op de foto te zien als kleine, witte uitgroeisels. Intussen laten de meeldraden hun paarsige helmknoppen bungelen in de wind.
Bij het reukgras (foto 3) - voluit Gewoon reukgras - zijn het vooral de stampers die de show stelen: de witte, veerachtige draden, terwijl bovenin niet meer dan een enkele paarsbruine helmknop is te zien.
