Grote klit, klein genoegen

Grote klit, klein genoegen (1) oude plant met rijpende vruchten
Grote klit, klein genoegen (2) jonge plant met bloemknoppen
Grote klit, klein genoegen (3) oude vruchten

Bij het zien van deze klitten moet ik, zoals altijd, denken aan de start van het nieuwe schooljaar. Niet de hele plant staat in mijn herinnering gegrift, vooral de door omwindselblaadjes met lange stekels en weerhaken ingepakte bloemhoofdjes die de plant zijn naam hebben bezorgd. En evenmin komt elk nieuw schooljaar bij me op, alleen die van mijn lagere school, waar die klitten een vast welkomstritueel vormden. Natuurlijk, je kon ze van een afstandje naar iemand gooien en bleven dan heus ook wel plakken, maar bepaald onopvallend was dat niet. Nee, beter was het om een klasgenoot hartelijk op zijn of haar schouder te slaan en daarbij ongemerkt een paar klitten achter te laten. Het werd pas gemeen als ze in iemand haar terecht kwamen, lange meisjesharen vooral.
Een beetje flauw en behoorlijk voorspelbaar, maar ja, het was nu eenmaal een ritueel. En dat zorgt er tot de dag van vandaag voor dat ik nostalgisch glimlach zodra ik langs één van die uit de kluiten gewassen planten loop en de inmiddels bruin wordende klitten zie zitten.
De verleiding om ze te plukken en op iemands jas achter te laten.

De Grote klit (Arctium lappa) is een telg uit de alomtegenwoordige composietenfamilie, waarbij de cocon van omwindselblaadjes opvallender is dan de lila bloempjes die vroeg in de zomer uit een relatief kleine opening bovenin tevoorschijn piepen. De plant is fors met bijbehorend grote, wat viltige bladeren en hij voelt zich thuis in bermen, ruigten en bosranden. De penwortel waaruit hij elk jaar weer tevoorschijn schiet is een 'vergeten groente', maar soms nog te koop in Chinese winkels, want in Azië is hij nog populair.

Tags: