Hoop

Hoop (1) winterbloei bij klein kruiskruid

Na de onverwachte ontdekking van tongvarens op het tuinmuurtje op de hoek, vond ik nog meer tekenen van hoop, van alledaagse natuur die zich door vorst noch ijzel uit het veld heeft laten slaan en nu zelfs aan het bloeien is geslagen. Zoals het klein kruiskruid, een altijd wel ergens aanwezig composietje met bloemhoofdjes die alleen uit buisbloemen bestaan, in een boomspiegel op een paar meter afstand van de tongvarentjes. Nog een paar meter verder, tussen een trottoirtegel en een volgend muurtje, wringt een doveneteltje zich door de bladresten om eveneens aan een sterk staaltje winterbloei te beginnen. En nog weer een paar meter verder staat op een vergelijkbare plek een madeliefje te overleven, bloeiend en wel. Nu zie je 's winters wel vaker madeliefjes bloeien, maar dan toch vooral in het gras van het plantsoen, niet tussen de tegels.
Voor degenen die hier niet genoeg aan hebben, wijs ik graag, en niet voor het eerst, op de vlier die bijna overal staat en te herkennen is aan de laatste bladeren die hij aan het uiteinde van jonge takken nog vasthoudt, terwijl hij elders aan zijn takken alweer de eerste knoppen opent.