Indju: onschatbare schaduw

Als het warm is, moet je uit de zon blijven En als het heel warm is, moet het tempo omlaag. In de schaduw zitten, je niet druk maken. Onder een boom. Een publieke boom. Een buurtboom of aan-zeeboom, ontmoetboom, praatboom, vrienden-'Con-bai?'-boom, samen-zwijgboom, drinkboom, gezinsboom, met-zijn-tweeënboom of alleenboom, zondagsboom of door-de-weekboom. Desnoods in je auto onder een parkeerboom. Koud biertje erbij, een maaltijd of tevredenheid. Kijken, domino, het leven doornemen en wachten. Tot de zon oranje kleurt.

Er komt wel steeds meer geconstrueerde privé-schaduw op Bonaire, maar de schaduwbomen blijven druk bezocht: je vangt er alle wind en bent er zelden alleen. Vaak zijn het Indju's: lage, brede bomen met fijne, dubbelgeveerde bladeren die donkergroen zijn. Als er tenminste geen laag stof op ligt, wat meestal wel het geval is. Het zijn sterke, aan de Mimosa verwante bomen die goed tegen de droogte kunnen. De bloemen en vruchten - vuilwitte langwerpige trosjes, dunne peultjes - zijn weinig indrukwekkend, maar de onzichtbare wortels des te meer. Ze groeien zo ver of diep als nodig is om de droogte te overleven. In Noord-Amerika is een exemplaar uitgegraven dat tot 53 meter diep bleek te wortelen.
Ook de hoge tamarindes zijn goede schaduwbomen, maar daar zijn er niet zo veel van. Van de flamboyant zijn er een stuk meer en vooral in tuinen vormen die een goed schaduwalternatief. Ook de uit India afkomstige, nog niet zo lang op het eiland groeiende Neem Tree - die onverlet zijn vele goede eigenschappen nog wel eens tot een plaag zou kunnen uitgroeien - is een uitstekende schaduwboom. Overal.

En op bijzondere plekken heb je bijzondere schaduwbomen, zoals op het schiereiland Cai waar de mangrovegordel rond de lagune Lac begint. Daar kun je onder een solitaire mangrove (foto 3) genieten van de zee en de karkó-schelpen die er hoog opgestapeld liggen. Op zondagmiddag is er ook nog een leuk stukje live-muziek bij ...