Pop-up eikenbos

Pop-up eikenbos (1) de jonge juni-boompjes
Pop-up eikenbos (2) de wachtende eikels in de winter
Pop-up eikenbos (3) een uitgetrokken boompje

Onder de dikste eik in mijn Pesse-tuin ligt ieder najaar ook de dikste laag eikels, veel te veel om als wintervoorraad te verstoppen voor die ene eekhoorn die hier rondscharrelt. Dus blijft het merendeel liggen en meestal zorgt de tand des tijds ervoor dat er niet een heel eikenbos uit groeit. Maar soms loopt het anders, als het voorjaar lang en fris en vochtig is. Zoals dit jaar. Dan lopen veel van die eikels uit en ontstaat er in een mum een soort pop-up bos. Zo dicht bij elkaar en onder de grote moederboom zal dat geen lang leven beschoren zijn, maar dat weerhoudt de boompjes er niet van om zich naar het licht te verdringen en zich krachtig te verankeren in de ondergrond. Hoe krachtig blijkt als je er eentje uittrekt, of probeert te trekken, want onder de grond zit al heel wat meer boom dan erboven: behalve een bos fijne worteltjes vlak onder her oppervlak is er ook een lange en sterke penwortel (foto 3) diep de bodem in geschoten.
Ik neem het zekere maar voor het onzekere en voordat ze helemaal muurvast zitten - en ze misschien toch tegen alle verwachtingen in overleven -  haal ik ze maar weg. Zo gaat dat met pop-up dingen: plotseling is het er en even plotseling is het weer verdwenen.
Nou ja, misschien mag er eentje blijven staan, een poosje, om te kunnen volgen hoe die groeit en overleeft. Als hij maar begrijpt dat ik hem niet zo groot kan laten worden als zijn machtige moeder.