Vlucht KL765: naar Bonaire

En dan is het tijd om de aardappelen een poosje in te ruilen voor funchi, de spijkerbroek voor de allerluchtigste short, de weilanden voor de koenoekoe, de duinen voor rotskust, de haring voor purunchi, de koolmezen voor suikerdiefjes, de merels en lijsters voor chuchubi's, kortom: Nederland voor Bonaire. Dat mag staatkundig dan wel niet kloppen - Bonaire is immers een bijzondere gemeente van Nederland geworden - zo vóelt het wel: alles is er anders. Bijna alles, want zomer is het daar ook. Maar omdat de winter al warm was, is de zomer extra warm, echt warm.

Het is ook vanwege het orkaanseizoen dat net begonnen is, die warmte. De orkanen zelf passeren doorgaans op veilige afstand, ergens ten noorden. Geen probleem dus, ware het niet dat ze voor hinderlijke windstiltes zorgen. En de serieuze stortregens die ze ook veroorzaken, verkoelen daar niet tegenop! Goed, het weer is dus een tikje extremer. Verder is het er zoals het er altijd is: de blauwtinten van de zee, de ruigte van de rotsen, de snoepkleuren van de huizen, de geuren van de bloemen, de stekels van de cactussen, het geluid van de vogels en de bewegingen van alles wat loopt en kruipt.

Hoe anders de omgeving ook moge zijn, de manier waarop die hier, op www.teunklumpers.nl dichterlijke natuur wordt beschreven en geïllustreerd, zal de vertrouwde zijn. Met elke dag de #dagin6woorden (Bonaireaanse op Bonaireaanse tijd, maar toch), elke week één of twee nieuwe artikelen in 'Teuns weblog van de (on)gewone natuur' (Caribische natuur, de komende tijd!) en als het lukt elke week een nieuw gedicht. Misschien af en toe ook een nieuwe tekening of nieuw schilderij - ik hoop het - en regelmatig nieuwe oude gedichten in 'Dood en toch sprekend', dat spreekt.