Weblog van de (on)gewone natuur

Ik zag ze voor het eerst in Drenthe, 2013 was het, en ze stonden in de berm langs een maïsakker (foto 1): geelgroen, geel bijna, en dus niet te missen. Niet meteen thuis te brengen ook. Ja, een schermbloem, dat was wel duidelijk, maar niet één die ik kende of die zelfs maar leek op eentje die ik kende.

Plotseling zijn ze er. Niet zomaar overal, maar specifiek op de Camelia in de voortuin. Eerst zag ik er één en dacht nog: ach gut, een lieveheersbeestje. Maar meteen ontdekte ik ze overal op de glanzende bladeren en zwellende bloemknoppen.

Wandelen in de buurt, dat kan gewoon nog: dwalen door de lanen waar de kerstsfeer is blijven hangen en mensen binnen de warmte koesteren, aan het gezicht onttrokken door keurig onderhouden hagen. Ik moet denken aan dat kerstliedje met 'in de mensen een welbehagen'.

Ondanks het gemiddeld genomen nogal droevige weer - om het over corona helemaal maar niet te hebben - is er sprake van een tweede golf: het opnieuw bloeien van planten en struiken die dat in het voorjaar of de zomer ook al deden.

Bij het zien van deze klitten moet ik, zoals altijd, denken aan de start van het nieuwe schooljaar. Niet de hele plant staat in mijn herinnering gegrift, vooral de door omwindselblaadjes met lange stekels en weerhaken ingepakte bloemhoofdjes die de plant zijn naam hebben bezorgd.

Waar ik vandaan kom, heette elke sloot of gracht 'de plomp'. Even opgezocht. Dat blijkt een oud-Nederlands woord voor stil water te zijn, waarschijnlijk ooit gevormd vanwege het geluid dat een steen of ander voorwerp naar keuze maakt als dat erin valt. Probeer het weer eens, als het lang geleden is.

De buren hebben bamboe in hun tuin. En zij hebben het op hun beurt van de buren daar schuin achter, die het opdringerige gewas zelf inmiddels met wortel en tak - vooral wortel - hebben verwijderd.

Zoals de boerenjasmijn sluipenderwijs uit de tuinen verdwijnt, breidt de Camelia zich in diezelfde tuinen uit.

Er zijn bessen in de zomer, bessen in de herfst en ook nog bessen in de winter: midwinterbessen. Een soort noodvoorraad voor overwinterende vogels die echt niks anders meer kunnen vinden.

Het klinkt wel mooi, herboren worden, maar dat kan niet zonder te sterven, op zijn minste een beetje. Alles heeft zijn prijs. Bij mensen gebeurt zoiets niet, hooguit menen sommigen spiritueel herboren te zijn. Voor het overige worden we gelijkmatig volwassen en vervolgens ouder en ouder tot we sterven.

In augustus is het altijd bramentijd, maar dit jaar levert de uitzonderlijke zomer een uitzonderlijke oogst op. Ook bij de gewone wilde braam, die - net als de rolklaver - allesbehalve gewoon is. En 'de' wilde braam bestaat eigenlijk niet, want er zijn honderden soorten.

Geen film met rozenblaadjes in Suburbia, maar echte natuur in Oregon. De uitgestrektheid en de verscheidenheid in deze staat aan de noordelijke oostkust van Amerika blijven indruk maken, de bergen en de meren, de bossen en de rivieren. Bij deze een paar illustraties met oorspronkelijke bewoners van deze streek.