Weblog van de (on)gewone natuur

Nog één keer goed rondkijken, belangrijk. Want je kijkt anders als je weggaat. Al een beetje om: naar wat was. En vooruit: met hoop en verwachtingen voor wat komt. Wat blijft, verandert? Het onbewoonde Klein Bonaire (foto) blijft. Vaste bestemming voor zeeschildpadden en natuurliefhebbers.

Zaterdag 24 september. Tegen 17.00 uur was Addo's Bookstore aan de Kaya Grandi, Kralendijk, omgebouwd tot een zaaltje; de boekjes lagen klaar en met de ingelijste tekeningen uit het boekje was een kleine tentoonstelling geïmproviseerd. Genodigden en geïnteresseerden druppelden binnen.

De eerste uren na de zonsopgang in Nawati zijn het nog steeds vogels die leven in de Bonaireaanse brouwerij brengen: op de grond tussen de begroeiing rondscharrelende duifjes, in boomtoppen en cactussen lawaaiige parkieten, op en rond de porch de nijvere gele zangertjes, suikerdiefjes en chuchubi's, iets afstandelij

De avond is gevallen. Naar het zuiden, hoog boven de lichtjes van Kralendijk, glinsteren de sterren van de Schorpioen. Voor de lens van de camera blijven ze verborgen, maar aan het blote oog kunnen ze onmogelijk ontsnappen.

De rellen in Engeland en de autobranden in Berlijn zijn door Libië uit het nieuws verdrongen en de beurzen lijken uitgedaald. Maar een zomerrally - een stijging van de koersen die niet kan worden verklaard, anders dan door dat het zomer is - zit er niet meer in.

Alweer een vlier? Ja, ze groeien overal en als je er - zoals ik - door gefascineerd bent, zíé je ze ook overal. Dat wil zeggen: in gematigde streken en tot 1000 à 1100 meter hoogte, zoals ik in Zwitserland kon vaststellen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.