dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De eerste uren na de zonsopgang in Nawati zijn het nog steeds vogels die leven in de Bonaireaanse brouwerij brengen: op de grond tussen de begroeiing rondscharrelende duifjes, in boomtoppen en cactussen lawaaiige parkieten, op en rond de porch de nijvere gele zangertjes, suikerdiefjes en chuchubi's, iets afstandelij
Nawati, net iets boven het vakke deel van Bonaire uitgetild. Vanaf hier strekt de mondi - met lage bomen en hoge zuilcactussen - zich uit tot aan zee, overdag als een smalle strook aan de westelijke horizon te zien. Nu zijn er slechts de lantaarns langs de kustweg en de lichten van een groot schip op zee.
De avond is gevallen. Naar het zuiden, hoog boven de lichtjes van Kralendijk, glinsteren de sterren van de Schorpioen. Voor de lens van de camera blijven ze verborgen, maar aan het blote oog kunnen ze onmogelijk ontsnappen.
Op 4 juli, 'Independance Day', begon het. Die eerste niet-werkdag riep een compromisloos streven naar volledige vrijheid op: weg met de vaste en terugkerende verplichtingen, weg met alle aansprakelijkheden, weg met de continuë bereikbaarheid, de eisen en verwachtingen.
De rellen in Engeland en de autobranden in Berlijn zijn door Libië uit het nieuws verdrongen en de beurzen lijken uitgedaald. Maar een zomerrally - een stijging van de koersen die niet kan worden verklaard, anders dan door dat het zomer is - zit er niet meer in.
Het is zover. Terwijl een storm door de beurzen en Engelse steden raast, begint hier de hei te bloeien. Langzaam spreidt het lila-roze zich uit over de grote Dwingelose hei, het kleinere Nuilerveld en een paar pollen in mijn Drentse tuin (zie foto).
Alweer een vlier? Ja, ze groeien overal en als je er - zoals ik - door gefascineerd bent, zíé je ze ook overal. Dat wil zeggen: in gematigde streken en tot 1000 à 1100 meter hoogte, zoals ik in Zwitserland kon vaststellen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen.
Op doorreis naar Zwitserland logeer ik bij mijn zwager en schoonzus, in het oude posthuis van Kandern waar ooit de paarden van de postkoetsen stonden. Het is aan de Bahnhofstrasse, naast het oude station dat zijn functie ook al lang geleden heeft verloren.
Maandag 4 juli, de eerste werkdag dat ik niet meer werk. Afgelopen vrijdag heb ik de deur van het ministerie definitief achter me dichtgetrokken. Independence Day. Ben naar ons huisje in Drenthe gereden, alleen, Mary werkt nog. Van alles meegesleept en een lijstje gemaakt, zeg maar gerust een lijst.
