Weblog van de (on)gewone natuur
Lucht, licht en lijnen
Deze drie schilderijen - Dwingelderveld 1, 2 en 3 - zijn in de loop van 2016 en 2017 al eens te zien geweest als nieuwe aanwinsten in de Galerij. Dat is dus niet de reden dat ze hier op herhaling gaan, wel dat ze binnenkort in het echt zijn te zien in de Oude Kerk van Soest.
Rozetten, nog net
Het kan nog net: genieten van stijf tegen de grond gedrukte rozetten die nog niet door hebben - of er geen vertrouwen in hebben - dat de winter voorbij is. Prachtige radiale patronen waar je soms per ongeluk op gaat staan. Niet erg want ook daar kunnen ze tegen zolang ze er zo bij liggen.
Tropische nood
Als vanzelfsprekend worden bloemen beschouwd als het eenmalige dan wel jaarlijkse hoogtepunt van iedere plant, boom of struik, de bekroning van een vastgelegd ontwikkeltraject. Terecht. Maar niet altijd. Want soms wordt er juist gebloeid op het moment dat alles verloren lijkt en de ondergang nabij is.
Een nieuw jaar
De kerstkaarsjes zijn opgebrand, maar de electrische lichtjes doen het gelukkig nog. Zij houden de hoop levend dat het grote licht van de zon op volle zomersterkte terugkeert en daarmee alles wat verdween in een diepe winterrust, ondanks dat onze winter zijn naam nog niet kan waarmaken, laat staan de vergelijking do
Late bessen
De meeste bessen hingen in de zomer al te lonken en de meeste hebben de zomer ook niet overleefd, de sappigste, met inbegrip van samengestelde varianten als frambozen en bramen. In het najaar en zeker als het eind november is geworden, hangt alleen de stevigste kost nog aan de - vaak al kale - takken.
Kenepa
Er staat een kenepaboom in de tuin. Op Bonaire, want de kenepa hoort thuis in de Amerikaanse tropen. Het is een geliefde boom die voor Antilliaanse begrippen aardig hoog wordt (foto 3), zij het geen 25 meter zoals elders, en die met zijn dichte bladerkroon veel schaduw geeft.
Groene mijnwerkers
De meeste hebben hun schachten verlaten en zijn een nieuw leven begonnen. Echter niet nadat zij zich een lange weg hebben geknaagd door het blad waarin ze uit een minuscuul eitje werden geboren, nadat ze daar werden achtergelaten door een moeder die voor zichzelf geen opvoedende taak zag weggelegd.
Drie keer hei
Half augustus, de tijd van het jaar dat de heide bloeit en dus een goed moment om een nieuw heide-schilderij op te zetten: Dwingelderveld 4. Maar vooral om eerst maar eens - het kan immers even duren voor dat klaar is - de nummers 1, 2 en 3 gezamenlijk in het zomerzonnetje te zetten.
Vakantietafereeltjes
Nee, geen plaatjes met zwembroeken of picknickkleden, maar van stukjes natuur die in Nederland zeldzaam zijn en waar je op vakantie in Frankrijk gewoon tegenaan loopt. De blauwzwarte houtbij kwam eerder al voorbij, veel opdringeriger dan de stilletjes op een blad uitrustende beekjuffer (foto 1).
Essen in het nauw
Een boom in het zomernieuws, dan denk je al gauw: komkommertijd. De essen zouden ziek zijn en misschien wel helemaal worden uitgeroeid. Wat doet denken aan de jaren zeventig, toen de iepenziekte heerste en de Amsterdamse binnenstad tot een steenwoestijn gereduceerd dreigde te worden.
De bloemen en de bijtjes
Het is 'maar' een schilderij, olieverf op paneel. Niettemin zijn de vele bloemen haarscherp, evenals de overdaad aan zittende, kruipende en vliegende beestjes; je kunt het zoemen bijna horen, de bloemen ruiken. Het is een vrij groot schilderij, daarom zijn detailfoto's nodig om er een goede indruk van te krijgen.