Bonaire

Karko's op Lac Cai

Langs mangroves, oude zoutpannen en hete stenen, over een lange weg met beruchte kuilen. Zo kom je bij Lac Cai, waar sinds mensenheugenis bergen enorme slakkenhuizen liggen, de huizen van de Karkó.

De flamingo's van Bonaire

De zoutpannen waren hun domein, vaak op grote afstand en daardoor slechts te zien als een oranje-roze streep. Maar net als de mensen verspreiden ze zich over het eiland en leven ze minder teruggetrokken. Zoals deze, door de hitte wat onscherpe groep.

Dat dus

Het trilt
in de ondertonen
van de troepiaal
de weeklacht
van de duiven,
daalt
van de heuvels
fluwelen schemer
opent zijn armen, maar 
als aanhoudend geblaf 
klinkt het opstandige slaan
van mijn hart.

Bonaire, de avond valt.
Maar het is nog niet gedaan.

Agave

Grijs en onbewogen
tegen klippen, machtig blad
van stijve adel en vermogen
blauwe schijn, het koele dat
met hard opeengeklemde kaken
aanstuurt op fatale bloei
met kracht omhoog gedreven staken
masten in de wind
gereed om uit te varen
bloemenzeil in top
vergaan en sterven
duizend wezen
het agave-broed dat bloot
van boord rolt, op het droge
houvast zoekt, een nieuw begin van
grijs en onbewogen.
 

Niet vriendelijk, wel groot. En statig. Onaanraakbaar en onkwetsbaar, tot hij bloeit: de aandoenlijk hoge bloeistammen die wel moeten vallen, sterven, met plant en al. Maar waar de bloemen zaten zijn dan al kleine agave-rozetjes gevormd die alleen nog maar hoeven te wortelen...

Pagina's

Abonneren op RSS - Bonaire

Home button