Bonaire

Papegaaivis

Blauw bewegen, lome staart
roert rimpels in de zee dichtbij
splijt spiegels, lijf in alle staten
buik en zij - en rug en zij
terug buigt hij, draait om zijn as
gepronk en pralen, zonnestraal
een regenboog in zeewiergras
die kleuren kaatst van stil koraal
de hoge kant op, turen naar
een glimp van wat er wuift en strekt
zich onder uitgestrooide glinster
aan het droge oog onttrekt.

De bescheiden boulevard van Kralendijk biedt een goed zicht op de wieren, kleine koralen, grote zeeëgels en vissen in het ondiepe water. Tussen zilverig kabbelen door is het vooral de felgekleurde en beweeglijke papagaaivis die de show steelt. En verwachtingen wekt omtrent wat er verder-en-dieper allemaal te zien moet zijn. Ware het niet dat de glinsterdeken op het water dat voor de reikhalzende kantkijkers verborgen houdt. Maar de papegaaivis doet zijn best. En je kunt gewoon even snorkelen natuurlijk. Of duiken, mocht dat nog niet genoeg zijn.

Waaiboom

Gebogen rug naar
nooit aflatende
passaat die zout
en warmte waait
langs kromme schouders
oude kruin
gestrekte armen, ver
steeds verder reikend
verste blad dat rukt;
grijp vast en knijp en klamp
en rek en buig en buk
verkramp
maar blijven graaien
tot de laatste zucht;
dan zal de wind je zaaien
jonge divi - rechte rug.

In de wind - die er altijd is, uit hetzelfde noordoosten komt en warmte en zout met zich meevoert - groeien veel bomen 'met de wind mee' en ontwikkelen zo een gebogen gestalte. Vooral als ze alleen staan. En het meest als ze ook nog aan de windkant van het eiland groeien. Allemaal 'waaibomen'. Echter, één kan er maar de echte zijn en dat is de Dividivi, of Watapana in het Papiamentu. De kromste en kenmerkendste.

Pagina's

Abonneren op RSS - Bonaire

Home button