Bonaire schilderij: Divi
Een drieluik van Bonaireaanse waaibomen, het leven in de wind, het overleven.
Acryl op doek, 50 x 150 cm
(3 doeken van 50 x 50 cm)
Prijs: € 495,- (in NL)
dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Een drieluik van Bonaireaanse waaibomen, het leven in de wind, het overleven.
Acryl op doek, 50 x 150 cm
(3 doeken van 50 x 50 cm)
Prijs: € 495,- (in NL)
En nog meer lucht, water, zout en land.
Studie
Acryl op doek, 50 x 50 cm
Prijs: $ 150,- (op Bonaire)
Impressie van de gebolhoede bolcactus van Bonaire die graag in gezelschap staat.
Ze geven kleur aan de kale koraalrots.
Acryl op doek, 50x60 cm
Prijs: $ 275,- (op Bonaire)
Geen dauw, wel vroeg. Vlak onder de top van Seru Largu ('grote berg') klinken gedempte stemmen, de vogels zwijgen, het is 06.30 uur. Het wijdse uitzicht over het bewoonde deel van Bonaire hangt vol ochtendgrijs, daarachter daalt een bijna volle maan af naar zee. Stevige schoenen, veel water en goede moed.
Verse zon op de altijd vroege troepialen en het blad van de Waaierpalm.
Een groot gebaar, een groot doek.
Het zingen en klapperen moet er maar bij gedacht worden.
Acryl op doek, 75x115 cm
Prijs: $ 550,-,- (op Bonaire)
Ik ken dit ritselen
zachtjes lispelen
murmellied
vertrouwd, maar niet
als thuis, het ruist
als vrijheid, suist
als liefde, ijlt
als ver en fluistert toch
als kind aan huis.
Bonaire, a home away from home, zoals Amerikanen dat zo treffend uitdrukken. Het klokje van thuis tikt er niet. Toch zijn de vreemde geluiden er vertrouwd: het ruisen van Kokospalmen, ritselende Oleanders, het schuren van een Bougaiville tegen de muur, het klapperen van de Waaierpalm en het fluisterwiegen van de Flamboyant. Alles heeft een eigen ritme, anders, maar even herkenbaar op den duur.
Een klein strandje, heel vroeg. Vol loopsporen en mysterieuze gaten, verder verlaten. Of beweegt daar iets? En daar? Het heeft de kleur van het zand en als je kijkt is het weg, verdwenen in één van die vele openingen. Pas na een poosje durven ze langer boven te blijven en zich aan het mensenoog bloot te stellen.
Lange tenen
in lauw water
staan ze
dicht gedromd
tegen de wind
hun zware groen gearmd
tot leunbehoevend lint
dat nochtans lijkt te zweven
boven ijldun blauw
een roerloos balanceren
op beschemerd steltenwoud.
Een gedicht bij het gelijknamige schilderij, maar vooral ook bij die echte mysterieuze omzoming van de Bonaireaanse lagune Lac: de bomen die daar op hun steltwortels in het ondiepe water en de diepe modder staan, ingeklemd tussen land en water, tussen zoet en zout. Ondoordringbaar, op het eerste gezicht. Op het tweede gezicht zijn er kronkelende kanalen en schemerige tunnels.