dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De twijgen zijn dunner, de blaadjes smaller, de bloemen net iets minder enorm en uitbundig en de vruchten niet rood maar bruinig en qua grootte eerder een flinke tomaat dan een navelsinaasappel of een grapefruit.
Lange tenen
in lauw water
staan ze
dicht gedromd
tegen de wind
hun zware groen gearmd
tot leunbehoevend lint
dat nochtans lijkt te zweven
boven ijldun blauw
een roerloos balanceren
op beschemerd steltenwoud.
Een gedicht bij het gelijknamige schilderij, maar vooral ook bij die echte mysterieuze omzoming van de Bonaireaanse lagune Lac: de bomen die daar op hun steltwortels in het ondiepe water en de diepe modder staan, ingeklemd tussen land en water, tussen zoet en zout. Ondoordringbaar, op het eerste gezicht. Op het tweede gezicht zijn er kronkelende kanalen en schemerige tunnels.
De een komt er om zijn kostje bij elkaar te scharrelen, beweeglijk speurend, geen moment stil. De ander juist om te rusten na zijn dagelijkse taken, het vissen op zee, en zit er onbeweeglijk op een stuk rots in het af en aanspoelende water.
Een impressie van de mangroves bij Lac.
Van 'binnenuit', als het ware.
Acryl op doek, 50x80 cm
VERKOCHT
'Na shelu' betekent de lucht in, maar ook: naar de hemel.
Toepasselijk, toch?
Acryl op doek, 50 x 60 cm
Prijs: $ 350,- (op Bonaire)
Alsof er een wedstrijd honderd meter cirkelzagen is gestart, zo hard, zo lang en zo doordringend klinkt de Zangcicade als hij zijn aanwezigheid kenbaar meent te moeten maken. Overigens heb je hem dan nog lang niet gevonden, ook al is hij met een lengte van 4 tot 5 cm behoorlijk groot. Want schutgekleurd natuurlijk.
Het bruine stof
schuurt
in mijn neus,
geslepen licht
steekt mij
de ogen uit,
het vogelzwijgen
boort zich
in mijn oren,
trillende warmte
dringt
onder mijn huid,
de hitte
gaat mij
zelfs in kouwe kleren zitten.
Vorig jaar om deze tijd was ik ook op Bonaire en riep toen in het gedicht Middaguur het beeld op van een verlaten stofweg, stovend in de zon, waarover een oude pick-up truck voorbij rijdt. Een leguaan ziet het lui en verbaasd aan, want niemand waagt zich buiten op dit uur, het dal van de dag. Maar soms moet het en dan worden de zintuigen stuk voor stuk op de proef gesteld en dringt de hitte verlammend tot in je botten door. Tót de middag kantelt. Dan komt alles weer tot leven.
Een echt feestnummer, de Oleander: groeien, bloeien, hij gaat maar door, twaalf maanden per jaar is het bal. Uit Spanje afkomstig inderdaad, Olé! En uit de rest van het Middellandse Zeegebied, Iran, Pakistan en India. Dol op rotsige grond en ja hoor, laat Bonaire nou één en al rotsige grond zijn...
Drooggevallen oude kust, een impressie van oude kalksteenrots en typerende begroeiing.
Acryl op doek, 50 x 60 cm
Prijs: $ 300,- (op Bonaire)
De jonge passiebloem
bij dageraad geboren
vlamt
in vroege zon
verlangt
want deze dag
gebeurt het
zal het
zaad van de liefde
in haar schoot ontbranden
haar vrucht ligt
in beginsel klaar
en zij
zal bij de eerste schemer
zelf vergaan, haar schoonheid
alles weggegeven
geeft tot slot - voldaan
het leven.
Brandende liefde, waar is dat meer te verwachten dan bij de Passiebloem? Jonge bloemen begroeten de dag, onwetend van het onontkoombare: dat zij die avond nog zullen sterven. Ze zijn opgewonden, kleurig en kunstig opgetuigd - voor de liefde en niets anders. En die zal ze verteren. Maar dan is de passievrucht al begonnen met groeien en trekt zo de doorgaande lijn van het leven verder door de tijd.
