Bonaire

September, de echte hitte heerst: orkaanzeizoen op Bonaire. Zelf houden ze op noordelijker eilanden huis, die orkanen, maar ze sturen warmte, onweer en verschaalde golfslag als hun afgezanten. Alle beschikbare wind lijken ze naar zich toe trekken en daarmee ook de laatste strohalm van verkoeling. Midden op de dag valt het leven stil, in elk geval waar geen amechtige airco's staan te hijgen. Het kan niet anders en dat hoeft ook niet.

Met een nieuwe blog 'Zilte schatten' en het eerdere 'Zout'*), moet ook een zwart hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis worden opgeslagen: slavenhandel en slavernij. Een Nederlandse uitvinding van ruim vierhonderd jaar geleden, de slavenhandel. Leidde tot grootschalige en langdurige gedwongen tewerkstelling van Afrikaanse slaven in de Nieuwe Wereld. De West-Indische Compagnie zette een klein deel van hen in voor eigen gebruik, zoals op Bonaire. Daar legden ze de zoutpannen aan en hakten ze - na het opdrogen van het zeewater - het grove zout van de bodem. Hard werk onder de brandende zon en ver van huis. Ze zongen, zongen zoals ze dat hadden geleerd en vertelden elkaar de oude verhalen van de spin Kompa Nanzi. Nog steeds. En ook de rest van dat harde verleden wordt nog gevoeld: de slavernij die in 1863 officieel werd afgeschaft.
Uit: '12 Graden Noorderbreedte' (2011)
*) 29-3-2012; zie onder de Tab 'Bonaire'

Je kunt het overal doen, zien, ervaren. Maar een dakterras helpt, net als een aangename temperatuur en een stevige passaatwind. Wolken die de tijd meenemen, van nimmer naar nooit en van nergens naar nergens, Een ononderbroken voorbijgaan, ongrijpbaar en onstuitbaar. En zonder einde.