Lenora, romance

Hier, in 't lommer van de linden,
Bij het murmelen van de vliet,
Moest ik mijn Lenora vinden;
Maar Lenora kwam er niet...
Angstig bleef ik op haar wachten,
'k Ging er elke avond weer,
'k Zat er wenend vele nachten
Maar Lenora kwam niet meer.
Echter wil ik, sombre linden,
Als de dag ten einde spoedt,
Elke nacht u wedervinden,
En er wenen aan uw voet;
Kom Lenora, zal ik zuchten,
Kom, ik wacht u, lieve bruid!
Tot de ziel mij zal ontvluchten,
En mijn mond zich stervend sluit.
En eens onder deze linden,
bij het murmlen van de vliet,
Zal de jeugd mijn grafzerk vinden,
Eindpaal van mijn zielsverdriet.
Naak dan met verhaaste schreden,
Tref mij dan, verlangde dood!
'k Vind geen rust meer hier beneden,
Sinds Lenora mij ontvlood.

Home button