dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Het oude blad, verkleurd en aangestast, dat de Braam de winter heeft doorgesleept, klampt nog aan. Aan de voet van dat oude blad komen nu de nieuwe spruiten tevoorschijn: frisgroen en vol energie. En niet slechts een enkel blad ter vervanging van het oude, maar het begin van een complete nieuwe stengel.
Mooi, zo van dichtbij, een Zwarte zwaan (Cygnus atratus). Zijn voorouders komen uit Australië, maar sinds de Zwarte zwaan hier als siervogel is ingevoerd, zijn er ook steeds vaker exemplaren in het wild te zien: ontsnapt en goed in staat om in de Hollandse omstandigheden te overleven.
Met bloeien is hij er als één van de eersten bij, de Hazelaar, met zijn lichtgele katjes in de winter. Maar door dat vroege gebloei is hij niet de eerste met het krijgen van bladeren.
"Zou je dat wel doen, nu al?" Die gedachte kwam bij me op toen ik, eind maart pas, deze kastanjeknop zag uitlopen.
Minder bekend dan de Hazelaar en de Wilg, deze Gele kornoelje, en minder algemeen ook. Maar ook de Gele kornoelje is een struik die bloeit vóór de bladeren verschijnen. Vroeg dus. Heel fijne bloempjes zijn het, van afstand zien de bloementrosjes er als gele pluizenbolletjes uit.
Omdat Bonaire in het verre verleden niet altijd even diep in de Caribische zee lag, zijn ook op veel landinwaarts gelegen plekken oude kustrotsen te zien: steile rotswanden van van soms wel twintig meter hoog die uitgehold zijn daar waar de golven er tegenaan beukten. Zoals hier, ten noorden van Rincón.
De acrobaten van Bonaire zijn het, de Suikerdiefjes: je beloont ze graag met een beetje suiker. En dit onvermoeibare exemplaar steelt al helemaal de show.
Voordat ze oud, mat en donkerbruin worden, zijn ze eerst nog even glimmend en roodachtig: de vruchten van de Divi Divi, de bekendste 'waaiboom'. Peulen zijn het, maar dan min of meer opgerold of samengepropt. Ooit, lang geleden, leverden ze looistof voor de leerlooierij.
Hij is het hele jaar mooi en bijzonder, de Grove den, maar nooit zo mooi als in de winter. Zodra de omringende bomen hun blad verliezen vangt zijn trotse, donkergroene kroon met kronkelende takken die ontspringen uit een rossige stam volop de aandacht, een bohemien met wilde haardos, anders dan anderen.
In de omgeving van Oegstgeest leeft een flinke populatie Halsbandparkieten, afstammelingen van exemplaren die ooit ooit ontsnapten of werden vrijgelaten en die zich in ons klimaat onverwacht goed bleken te kunnen handhaven. Sterker nog: het werd al snel een flinke groep die luidruchtig van boom naar boom trekt.
