dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De Ooievaars zijn in Nederland aan een gestage opmars bezig. Het is allang niet meer bijzonder om ze op hun - vaak nog door mensen beschikbaar gestelde - nesten te zien of een stel in een pasgemaaid weiland aan te treffen.
Een zomers gezicht: zweefvliegen die hun kunstje - stil in de lucht hangen - doen. Of zittend op een bloem van de zon genieten. Altijd glanzend, om welke zweefvlieg het ook gaat, want er zijn vele soorten. Die hebben echter met elkaar gemeen dat zij look-alike zijn proberen te zijn van bijen, wespen of hommels.
Waar de Ligusterheggen nog niet zijn vervangen door Laurierkersen of coniferen en ze nog niet zijn gemillimeterd, hangt hij nu zwaar tussen de huizen: de bedwelmende geur van de bloeiende Liguster. Nog beter is het als één van je buren helemaal stopt met het knippen van zijn Liguster.
Het is spectaculair zoals deze Kropaar bloeit. Toch is de Kropaar één van de gewoonste, meest voorkomende grassen die op heel veel plekken groeit en die - als hij het naar zijn zin heeft - bijna een meter hoog wordt. De bloemen vormen dan dat hoogste punt, gegroepeerd in 'aartjes' zoals dat bij grassen heet.
Onder de grote, donkere Beuken komen nu jonge beukjes tevoorschijn.
Als kind dacht ik dat het echt graan was, want het leek op de plaatjes die bij de bakker in de winkel hingen. Ik had dus - zomaar ergens in de stad - iets bijzonders ontdekt.
Zomaar langs de kant van de weg tussen Oegstgeest en Leiden: een flinke partij Salie met de karakteristieke hardblauwe bloemen die in kransen om de stengel staan. Een beetje zoals bij dovenetels ja. En de lijken de bloemen daar ook niet op? Inderdaad de Salie is van dezelfde Lipbloemenfamilie.
Je zou niet zeggen dat Reigers ooit vrij schuwe vogels waren die op het platteland leefden. Het liefst in hun eentje. Dit exemplaar is echter een echte stedeling, voot niks en niemand bang, ook niet voor een hele zwik soortgenoten in de buurt.
De Gele dovenetel is in Nederland aan een opmars bezig, ongevraagd vestigt hij zich in tuinen, onder bomen en langs paden. Half in de schaduw en half in de zon bloeit hij met zijn gele en van binnen bruingevlekte bloemen, kransen van typsiche dovenetelbloemen met zacht gewimperde randen.
De Maagdenpalm is begonnen met zijn bloei die het hele jaar kan duren, maar in het voorjaar het mooist is. Het is de Kleine Maagdenpalm (Vinca minor) die van nature in Nederland voorkomt.
