dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Soms is iets bijzonder omdat het niet bijzonder is. Zoals Madelieven die rustig het hele jaar door staan te bloeien, ook in de winter dus. Het zijn er minder dan in de zomer, dat wel, en ze zien er niet altijd op hun paasbest uit.
De loofbomen die hun bladeren lieten vallen, en trouwens ook zij die dat niet deden, dragen nu knoppen waarin alles verstopt zit wat ze in het nieuwe jaar willen laten groeien en bloeien, netjes verpakt en beschermd tegen winterse omstandigheden.
Het is nog lang geen tijd voor de Magnolia, ook niet voor deze kleine variant die zijn harige knoppen op ooghoogte dan ook allemaal stijf gesloten houdt. Op één na. Die heeft zijn met bont afgezette sluitschubben afgeworpen, waardoor de jonge, nog groene bloem is te zien.
Sneeuwklokjes kun je in januari verwachten. En de katjes van de Hazelaar. En de eerste zilverglanzende Wilgenkatjes. En natuurlijk uitlopende knoppen van de Vlier die daar in december al mee begonnen. Bloeiende Narcissen zijn al een beetje bijzonder, hoewel er ook vorig jaar al een stel rond deze tijd bloeiden.
Slechts één dagvlinder trekt naar warme oorden om onze winter te overleven, de Atalanta of Nummervlinder. De andere kruipen weg op een beschutte plek en komen in het voorjaar weer tevoorschijn om hier meteen aan nakomelingen te kunnen gaan werken. Zoals de kleurige Dagpauwoog.
Het einde van het jaar nadert. Door de aanhoudende harde wind is al het blad dat vallen moest gevallen, ook zonder winterse kou. De Beuk is er klaar voor: de winter. Zijn blad is gevallen, zijn beukennootjes zijn uit hun stekelige omhulsel geschud.
In het voorjaar is hij één van de eerste bloeiers in de tuin, de Gevlekte dovenetel (Lamium maculatum). Alleen een paar bolgewassen moet hij voor laten gaan. In april staat hij al volop te bloeien, soms al eerder.
Aan de Gewone vlier (Sambucus nigra) is altijd wat bijzonders te zien. Iets van karakter. Dit exemplaar heeft niet alleen heel lang zijn laatste bladeren vastgehouden - dan doen Vlieren wel vaker (zie ook gedicht Vlier 3) - maar die zijn ook nog eens bijzonder gekleurd.
Er staan alweer Prunussen te bloeien. Weliswaar is hun bloesem iets bescheidener dan wat we uit het voorjaar kennen, maar het blijft mooi om aan de verder nog kale takken witte en roze bloemen te zien verschijnen.
Vanaf halverwege de ochtend ritselt het overal door de tuin, op Bonaire: de grote Bonaireaanse hagedissen worden dan actief. Ze worden Blauw-blauw genoemd, omdat de mannetjes voor een flink deel metaalachtig blauw tot blauwgroen gekleurd zijn.
