dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
De bloei was weinig opvallend: klein, wit. Ook de zaaddoosjes die nu verschijnen zijn niet erg groot en evenmin gekleurd. Maar wel bijzonder van vorm en daar is het Herderstasje dan ook naar genoemd.
Het komt inmiddels zó vaak voor dat het geen nieuws meer is: de met spinsel ingepakte struiken in deze tijd van het jaar. Het werk van Stippelmotten. Of eigenlijk van de gestippelde rupsjes die ooit Stippelmotten hopen worden.
Ja hoor, ze zijn er weer: een nieuwe lichting Nijlganzen dient zich aan. Dat deze ganzen - grote eenden, eigenlijk - hier oorsponkelijk niet vandaan komen, merk je aan niets. Ouders en jongen zwemmen en paraderen rond alsof het nooit anders is geweest. En nog even, dan weet niemand meer dat het ooit anders was.
Hij is van verre al te zien, heldergeel met oranje, tegen te achtergornd van een grauwe stam: de Zwavelzwam (Laetiporus sulphureus). Hij mag dan mooi zijn en jong ook eetbaar, een lieverdje is het niet, deze zwam.
De Iepen bloeien vroeg, met kleine rossige kwastjes. De takken zitten meestal te hoog om dat goed te kunnen zien, ook al zijn er nog geen bladeren. De vruchtjes zijn al iets beter te zien: geelgroene bosjes waar eerst de bloempjes zaten.
Zijn vogelkop-knoppen (zie de vorige 'Met Het Oog Geschoten') zijn opengegaan: vooral als de zon schijnt stralen de witte sterren in kleine bosjes onder bomen en in soms grote groepen op onverwachte plekken in de berm.
Zijn lijnvormige bladeren waren er hartje winter al, glimmend groen met een witte nerfstreep. Je zou denken dat het dan ook één van de eerste bol-bloeiers zou zijn, maar nee, hij wordt links en rechts ingehaald door krokussen, narcissen, hyacinten.
Het vroege voorjaarsbloeien van de Prunussen en Magnolia's, levert ook alweer de eerste herfstachtige taferelen op: de grote, bijna witte Magnolia-bloembladen die als sneeuwkringen onder de boom liggen, de roze Prunus-bloemblaadjes die in het lentewindeje warrelen en in een dikke laag tegen de stoeprand eindigen en
Het is nog vroeg. En stil. Op dat ongewone zoemen na, niet ver van de porch. De dichtsbijzijnde Kokospalm (Cocos nucifera) blijkt te bloeien en de bijen hebben het meteen ontdekt.
De Agave (Agave americana) is op Bonaire een wijd verbreide plant die met zijn enorme blauwgroene rozetten - tot 2 meter hoog en bestaande uit vlezige, vlijmscherp getande bladeren - al van ver de aandacht trekt.
