dichter-bioloog
dicht, schrijft korte verhalen, tekent, schildert.
Is waarnemer van het gewone dat nooit gewoon is en erom vraagt in woord en beeld te worden vastgelegd.
Het is een vreemd gezicht. Als alles op zijn laatste benen bloeit, zelfs de rozen het opgeven en alleen nog wat van die zeldzame echte herfstbloeiers te zien zijn, gebeurt het. Ieder jaar zijn er dan Rhododendrons die de geest krijgen en een deel van hun dikke, winterklare bloemknoppen laten uitlopen.
Hij is er altijd vroeg bij, de Hazelaar (Corylus avellana). Zijn bleekgele katjes bloeien soms al voor de jaarwisseling, lang uitgerekt en bungelend in de wind. Dus moeten ook de voorbereidingen tijdig worden gestart.
De laatste zijn gevallen: tamme kastanjes die als opgerolde egeltjes tussen het mos en gevallen bladeren liggen. Ze zien er uit alsof je ze niet gemakkelijk kunt oppakken. En dat is ook zo. Pas als ze uit zichzelf opengaan en hun kastanjebruine vrucht zichtbaar wordt, geven ze zich gewonnen.
De Klimop (Hedera helix) kan gerust een laatbloeier worden genoemd: hij bloeit pas in het najaar, laat, tot in december toe. Je moet trouwens wel goed kijken, want de stervormige bloemetjes die in bolvormige trossen groeien, zijn klein en groenig. De vijf gele meeldraadjes vallen nog het meest op.
Na de regen, of het nu een bui is of urenlang dreinen, neemt uiteindelijk het licht weer bezit van de dag. Altijd. Het water op de bladeren trekt samen tot ronde balletjes, waterparels die glimmen in de zon. En zelfs zonder zon. Natuurwetten in een prachtige praktijk.
Daar zijn ze dan, de beruchte bessen van de Taxus, Taxus baccata. Een vreemd gezicht: bessen aan een naaldboom. En dan te weten dat ze nog extreem giftig zijn ook... En er toch zo lekker uitzien? Ja, want de sappig rode buitenkant van de vrucht is eetbaar - voor vogels dan.
Ontgroenen is voor studenten een begin, maar voor bladeren - zoals dit blad van de wijnrank - het begin van het einde.
Je kunt hem onmogelijk verwarren met het druifgrote Nederlandse ribkwalletje dat ook zeedruif wordt genoemd en - als je naar zijn grote ronde bladeren kijkt - ook niet met de echte druif. Maar de trossen knikkerronde vruchten hebben hem zijn terechte naam bezorgd: Zeedruif, ook wel Stranddruif genoemd.
Een nachtelijke jager op insecten, de Grote Gekko (Theradactylus rapicaulus): kleine en ook behoorlijk grote insecten. Hij zoekt een strategische plek op een muur, liefst ergens in de buurt van een lamp waar zijn menu dan vanzelf komt aanvliegen.
De rode Ixora - hier op Bonaire ook wel Fayalobbi of West-Indische Jasmijn genoemd - is een grote en gekleurd uitgevallen telg van de Rubiaceae, de Sterbladigen-familie, die in Nederland vooral bekend is van de Walstro en de Meekrap. En van de koffie, als groeit die dan elders.
