Laatste schaduw van de dag
een schampend licht van leven
snijdt het scherpe silhouet
van dromen die
weer dromen bleven.
Ochtendlicht dat spiegelbeeldig
zoveel hoop nog had gegeven
zoveel kansen klaargezet,
is onbereikbaar weggedreven
ongeschreven wil en wet
van klein bestaan
benepen streven
als het dag is,
nog heel even.
Laatste schaduw van de dag
berusting in het zand geschreven
ongemerkt verandert het
in hoop op morgen,
op nieuw leven.
De balans van de dag valt tegen, zoals altijd werden de dromen
ondergeschikt gemaakt aan daagse dingen. Maar bij het vallen van de avond durven ze weer tevoorschijn te komen en morgen krijgen ze een nieuwe kans.
Uit: 'Verdwijnpunt' (2008)