Banden
zand
het pad
doorsnijdt een land
van ruimte zat
zo leeg nu
en zo ver de rand,
ik mis de haartjes
in mijn gezicht
de kinderschoentjes
bij mijn knieën,
langs
de onbewogen kant
bewegen als vanouds
citroentjes
paardenbloemen staan
in trotse eenvoud
ongelofelijk te bloeien
en voorbij te gaan.
Een pad over de hei, gekleurde verten. Vertrouwd maar niet meer hetzelfde als toen, met mijn jonge dochter in het voorzitje.
Thema:
Geplaatst op 30 mei 2017