Zorgvlied

Schelpen knarsen onder
voeten die bedachtzaam
stappen, ijle lucht
de aula recht
zijn hoge rug
de hemel in
bekleedt dit uur
met marmer, zwart en wit
ommuurt het zwijgen, kaatst
het laatste woord, een bede
I Primavera, eindelijk
de hof van het verleden
eksters
zwart en wit, natuurlijk
zien het aan
dat licht gebogen gaan
langs strakke coniferen
en plechtstatige beuken
berustend steen
onder krom getak
verbleekte bloemen
die gepast
liggen te sterven
als de kist geruisloos
in de aarde zakt.

Een bekende begraafplaats. Alles is er zoals het hoort, gaat zoals het hoort, klinkt zoals het hoort en voelt zoals het hoort. Door en door stijlvol, plechtig en ingetogen: de laatste gang is omgeven door universeel respect en geruststellend ritueel. Zorgvlied? Er wordt een graf gevuld en een voor altijd lege plek mee naar buiten genomen. 

Thema: 

Home button