Vleugels die op bladeren lijken en poten die voor steeltjes kunnen doorgaan, maar wat heeft deze Grote Groene Sabelsprinkhaan daaraan, zittend op een kaal stuk tuinhout? Ook zijn onbeweeglijkheid maakt hem bepaald niet onzichtbaar. Nee, eerder is hier sprake van een pontificaal aanwezig zijn: met dat lange groene lijf, die grote poten, opvallende ogen en lange sprieten. De sabelsprinkhanen vormen een eigen familie binnen de Orthoptera (rechtvleugeligen), dus naast de sprinkhanen en de krekels, waarbij de sabel overigens geen wapen is, maar een legboor die dus alleen bij vrouwtjes is te zien. Nou ja, te zien: hij schemert door de half doorzichtige vleugels. En ter geruststelling van de tuinliefhebbers: deze sabelsprinkhaan is een insecteneter.
